Usunięcie WIBOR z umowy kredytu

Zacząć należy od dokładnej analizy umowy kredytowej i oceny sytuacji kredytobiorcy w dniu jej zawarcia. Sprawy kredytów złotowych są nowością w polskim sądownictwie. Ten krok jest konieczny, aby stwierdzić, czy kredytobiorca kwalifikuje się do rozpoczęcia sprawy, jakie ma szanse na jej wygranie i na jakie ryzyka powinien się przygotować.

Najważniejsze jest odtworzenie procedury zawarcia umowy, m.in.: czy bank dał możliwość negocjacji umownych postanowień i rzetelnie pouczył o konsekwencjach zmiennego oprocentowania stawką WIBOR. Nie mniej ważne jest określenie celu w jakim kredytobiorca zawarł umowę, jakie miał wykształcenie i w jakim charakterze pracował. Ustalenie okoliczności pozwoli określić możliwości oraz oszacować koszty.

W teorii każda umowa kredytowa, w której istnieją zapisy o zmiennym oprocentowaniu stawką WIBOR zawiera klauzule niedozwolone. W praktyce udzielenie jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, wymaga zapoznania się z treścią umowy.

Tak. Konsument może podnieść zarzut dotyczący stosowania niedozwolonych postanowień umownych w umowie kredytu, który został już spłacony.

Ten temat poruszano szeroko w sprawach kredytów frankowych. Dzisiaj najczęściej przyjmuje się stanowisko, że bieg przedawnienia rozpoczyna się dopiero w momencie, w którym kredytobiorca nabędzie wiedzę o zaistnieniu nieuczciwego charakteru warunków umownych. Przedawnienie nie dotyczy także uzgodnienia nieważności umowy lub wyłączenia ze stosowania zapisów odnoszących się do oprocentowania.

Nie. Przy terminowej realizacji zobowiązań, bank nie ma prawa do wypowiedzenia umowy kredytowej.

Nie rekomendujemy takiego postępowania. Zaprzestanie regularnego spłacania rat kapitałowo-odsetkowych niesie ze sobą poważne konsekwencje. Jesteśmy pewni, że sprawy związane z kredytami w złotówkach nie są tylko formalnością, jednak każda sprawa sądowa wiąże się z ryzykiem.

Koszty sądowe dotyczące pozwu wobec banku zawierają: opłatę sądową od pozwu – 1000 zł, opłatę sądową od apelacji – 1000 zł, zaliczkę na wynagrodzenie biegłego – od 500 do 2000 zł. Koszty są zwracane w przypadku wygrania sprawy.

Tak. Sąd ocenia moment zawarcia umowy kredytowej. Jeżeli nieruchomość została zakupiona na własne cele mieszkaniowe, nie ma to znaczenia, czy później sytuacja życiowa kredytobiorcy się zmieniła i zaczął mieszkanie wynajmować. Podobnie wygląda to w przypadku zakupu mieszkania w charakterze konsumenckiej inwestycji, czyli zabezpieczenia przyszłości swojej rodziny w postaci bezpiecznego ulokowania kapitału.

Tak. Podobnie jak w poprzednim przypadku sąd ocenia sytuację w momencie zaciągnięcia kredytu.

Według przepisów sprawę rozpoznaje sąd znajdujący się w miejscu siedziby banku. W większości spraw będzie to więc Warszawa. Wyjątkiem są banki: Credit Agricole Bank Polska S.A i Santander Consumer Bank S.A z siedzibą we Wrocławiu, Bank BPH S.A w Gdańsku oraz ING Bank Śląski S.A – w Katowicach. Ale w konsekwencji zmiany procedury cywilnej z dnia 7.11.2019 konsument, który pozywa bank może wybrać sąd do rozpoznania sprawy, np. w miejscu swojego zamieszkania.

Uogólniając: proces w obydwu instancjach może trwać 3, 4 lata. Aktualnie uzyskać można rekompensatę dla kredytobiorcy za oczekiwanie w postaci odsetek ustawowych w wysokości prawie 7% w skali roku.

Podobnie jak w przypadku kredytów frankowych – prawdopodobnie 4 rozprawy, z czego 3 w I i 1 w II instancji. Jednakże ilość rozpraw będzie zależeć od złożonych przez obydwie strony wniosków dowodowych oraz samego sędziego.

Wedle przepisów konsument musi osobiście stawić się na rozprawie tylko raz, podczas przesłuchania, które odbywa się zwykle na końcu postępowania w I instancji. Aby jak najlepiej przygotować się do tego przesłuchania zachęcamy jednak do uczestnictwa we wszystkich rozprawach.

Podobnie jak w sprawach dotyczących frankowiczów, pytania sądu będą dotyczyć:
– wykształcenia, wykonywanej działalności i celu podpisania umowy kredytowej, w dniu jej zawarcia,
– okoliczności zawarcia umowy, np. pomocy eksperta finansowego, procedury złożenia wniosku, przedstawienia symulacji rat z założeniem wzrostu oprocentowania, przekazania wzoru umowy, udzielenia informacji na temat WIBOR,
– udostępnienia możliwości negocjowania treści umowy, w tym kwestii oprocentowania oraz powodu niezastosowania oprocentowania stałego,
– przekazania informacji dotyczących ryzyka, jakie wynika z zastosowania zmiennej stawki oprocentowania oraz czy to ryzyko kredytobiorca zrozumiał.
Każda sprawa jest jednak rozpatrywana indywidualnie.

Tak. Warto brać udział w rozprawach, aby wiedzieć, jak zachowuje się sędzia i oswoić się z całym procesem. Najważniejsze jest jednak spotkanie i rozmowa z własnym prawnikiem przed przesłuchaniem.

WIBOR to stopa procentowa, wedle której banki pożyczają pieniądze innym bankom w Polsce. Ma postać średniej arytmetycznej. Wysokość WIBOR w ujęciu rocznym podawana jest w każdym dniu roboczym o 11:00. Proces jej wyznaczania to tzw. fixing WIBOR.
Problem wynikający ze stosowania stawki WIBOR przy kredytach wynika z faktu, że obecnie jest ona ustalana bez oparcia o realne transakcje. Zyskiem banku z kredytu powinna być marża, natomiast faktycznie stawka WIBOR staje się także dodatkowym źródłem tego zysku. W Polsce najwięcej udziela się właśnie kredytów o zmiennym oprocentowaniu

Pracujemy według kilku wariantów, a ich zastosowanie zależy od konkretnej umowy. Jednym z możliwych scenariuszy jest postulat o niezwiązanie klauzulami niedozwolonymi dotyczącymi oprocentowania stawką WIBOR i marży banku. Skutek prawny oznacza wówczas pozostawienie kredytu bez oprocentowania w ogóle, a skutek ekonomiczny to zwrot odsetek uiszczonych przez kredytobiorcę. W dalszym biegu umowa działa tak, że raty kredytu zawierają jedynie kwotę kapitału. Drugi wariant to roszczenie o niezwiązanie klauzulą dotyczącą tylko stawki WIBOR. Skutki prawne i ekonomiczne są podobne. Zwrot dotyczy tylko wysokości odsetek wynikających z WIBOR, z w dalszym biegu raty zawierają kapitał oraz odsetki wynikające z marży banku. Istnieją również takie umowy kredytowe, które można uznać za nieważne. Kredytobiorca zwraca kwotę udostępnionego kapitału, a bank zwraca wszelkie uiszczone raty.

Gdy dochodzi do ustalenia niezwiązania konsumenta klauzami niedozwolonymi bank zwraca kwoty wpłacone z ich tytułu, a w dalszym biegu umowa rozliczana jest bez oprocentowania. W przypadku wyłączenia tylko klauzuli dotyczącej WIBOR – raty będą zawierać także marżę banku.

W takim przypadku kredytobiorca otrzyma zwrot wszelkich środków wpłaconych do banku z tytułu umowy, sam natomiast będzie zobowiązany do zwrotu udostępnionego kapitału.

Tak. Rozpoczęcie postępowania nie zabiera prawa do całkowitej spłaty kredytu, należy to jednak zrobić w porozumieniu ze swoim prawnikiem.

Tak. Prawo własności niezwiązane jest z kredytem. Stroną procesu może być więc kredytobiorca, który nie jest już właścicielem nieruchomości.